از ابتدای شروع این بحران ، اجرای طرح قرنطینه ای که فقط در شهر ووهان چین توسط دولت مقتدر و منضبط و کارآمد آن کشور انجام گرفت ، توسط برخی از سیاسیون ، بدون مطالعه ی شبیه سازی و شناسایی و مطالعه ی انطابق و افتراق اتمسفر دو کشور به عنوان تنها راه حل کنترل بحران در این کشور چنان نشر و بازنشر شد که این راه حل به عنوان تنها راه حل نجات ملکه ذهن مخاطبان آنان در جامعه گردید و به فوریت تبدیل شد به مطالبه اصلی مردم از حکمرانی !
به شخصه اجرای قرنطینه را مساوی با یک بحران اجتماعی جدید می دانستم که مصداق کور کردن چشم به جای درست کردن اَبرو بود !
قرنطینه با رعایت فاصله اجتماعی چه تفاوتی دارد ؟
قرنطینه به برقراری نوعی حالت امنیتی شبیه حکومت نظامی گفته می شود که در این حالت اگر کسی قصد تردد ورود یا خروج از منطقه آلوده را داشته باشد با محدودیت های شدید قانونی و برخورد نظامی امنیتی و یا احکام مجرمانه مواجه خواهد شد.به این حالت cordon sanitaire یا lock down گفته می شود
ولی رعایت «فاصله اجتماعی»، زمانی است که می‌دانیم عده زیادی در شهر مریض هستند، اما چه کسانی و چه تعدادی، مجهول معادله ما است و اطلاع دقیقی نداریم. که البته در این شرایط تعداد زیادی هم ناقل هستند که خود آنها هم از بیماری اطلاع ندارند.
در این شرایط، توصیه به رعایت «فاصله اجتماعی» میشود. همچنین توصیه می شود مردم از حضور در تجمعات، راهپیمایی، مراسم، جشن عزا و تردد بی مورد پرهیز کنند. مثلا سینماها، مدارس، پارک‌ها و مساجد تعطیل میشود، همایش‌ها لغو و شرکتها جلسات را به صورت غیرحضوری برگزار می‌کنند و حتی‌المقدور کارمندها دور کاری می‌کنند. علاوه بر آن، سفرهای قطارهای مسافربری، پروازها، و حتی اتوبوسهای بین‌شهری هم کاهش پیدا می‌کنند. به مجموعه این اقدامات social distancing یا رعایت «فاصله اجتماعی» گفته میشود که تا مرحله‌ای به صورت داوطلبانه صورت می گیرد.
چهار عنصر مهمی که باید در راه حل ” رعایت فاصله اجتماعی” بطور جدی و از طریق یک ساختار قوی با یک وحدت فرماندهی عملیاتی شود عبارتند از :
۱) کاهش تجمعات عمومی ۲) اقناع و آموزش مردم برای خانه ماندن داوطلبانه و رعایت بهداشت ۳) غربالگری ، تست سریع و زیاد ۴) انتشار روزانه آمار واقعی اپیدمیولوژیک
