نوشتن کار آسانی نیست .روحت باید آماده باشد .گاهی روزها به موضوعی فکر می کنی اما دستت به قلم نمی رود . ترس همه وجودت را می گیرد اینکه نتوانی آنچه می خواهی بگویی .وحشت از اینکه مخاطبانت راضی نشوند چون هیچ نویسنده ای تنها برای دل خودش نمی نویسد باید کسی برای خواندن باشد
نوشتن رنجی طاقت فرسا دارد بخصوص اگر حرفه ات باشد .
خیلی از سوژه ها هست که هیچگاه نوشته نمی شوند و همانجا در ذهن نویسنده دفن می شوند . در ذهن نویسنده همیشه غوغایی هست افکاری که هر لحظه رشد می کنند و برای متولد شدن باید نوشته و منتشر شوند وگرنه ناکام می مانند و عقده ای می شوند برای نویسنده .
این روزها اما خیلی ها می نویسند ! فضای مجازی به آنها جرأت نوشتن بدون مسئولیت و بدون داوری خردمندانه مخاطب داده است .
فضای مجازی پر است از نوشته‌های چند سطری و حتی چند کلمه‌ای! و این پایان کار نویسندگی است .
وقتی می شود در جلوی چشمان مخاطب نوشته ات را تغییر دهی و یا حتی پاک کنی چگونه میتوان اعتماد کرد ؟
نوشتن را نمی توان در فضای مجازی جستجو کرد . باید صفحات کتاب و روزنامه را ورق زد تا قدرت نوشتن را فهمید … نوشته هایی که در تاریخ ثبت می شوند